تدوینگر به نوعی یار کارگردان است و اگر این اتفاق رخ بدهد که آن‌ها بدون مکالمه مستمر بتوانند نظرات و ایده‌های یکدیگر را برای بهتر روایت شدن داستان کامل کنند، نتیجه بهتری گرفته خواهد شد. دارابی علاقه زیادی به ژانر تریلر دارد و شاید بتوان گفت پلیسی - سیاسی کار می‌کند که این اتفاق در «مصلحت» هم رخ داد اما در هِناس با فیلمی مواجه بودیم که قرار بود عاشقانه‌ای در دل داستانی با بستر سیاسی باشد تا تماشاگر پابه‌پای شهره پیرانی درگیر داستان شود و از شخصیت اصلی جلو نیفتد که این از بزرگ‌ترین چالش‌های فیلم بود.
تدوین یک فیلم سینمایی فقط این نیست که سکانس‌ها به هم وصل و کار تمام شود، بلکه پس از کنار هم قرار دادن سکانس‌ها، فیلم باید بارها بازبینی و کم و زیاد شود تا داستان درست روایت شود.
ما زمان اکران در جشنواره‌ به این نتیجه رسیدیم که شاید بتوانیم فیلم را کوتاه‌تر و خوش‌ریتم‌تر کنیم و به همین دلیل برای اکران عمومی، بعضی از سکانس‌ها را حذف یا کوتاه کردیم.
نسخه اولیه هِناس که هرگز اکران نشد، دارای صحنه‌هایی با موضوع آشنایی شهره پیرانی و همسرش داریوش رضایی‌نژاد در دانشگاه بود اما وقتی فیلم را تماشا کردیم، به این نتیجه رسیدیم که شاید لازم نباشد از ابتدا قصه را تعریف کنیم چون می‌خواستیم زودتر به داستان اصلی برسیم پس ماجرا را از میانه زندگی داریوش و شهره تعریف کردیم. صحنه ترور، سخت‌ترین سکانسی بود که آن را تدوین کردم.